Rust na bewogen dagen...

We zitten inmiddels al in Juli 2010, de tijd vliegt en wij hebben op dit moment lekker even twee weekjes vakantie! Het is hier hartje winter, alhoewel we iedere dag wakker worden met een strakblauwe lucht en temperaturen rond de 20-25 graden; het heeft al in geen weken geregend en dus is de luchtvochtigheid soms erg laag (rond de 30%). Typisch winterweer dus ;0)

We hebben bewogen weken achter de rug en zijn dan ook erg blij met onze vrije dagen nu, zodat we even lekker kunnen bijkomen en de problemen en verantwoordelijkheden van het werk tijdelijk even kunnen vergeten. We zijn net terug van een paar dagen strand en hebben echt genoten van de rust; we hebben lekker kunnen bijtanken en zijn weer vol energie en moed om de tweede helft van dit jaar in te gaan.

Zoals ik net al zei, hebben we bewogen weken achter de rug; zowel persoonlijk in de familie hier als ook in ons werk bij ABBA. In de familie, omdat we in twee maanden tijd twee familieleden hebben moeten begraven. Zo´n twee maanden geleden overleed één van Caio´s opa´s, na een lang gevecht tegen maag/slokdarmkanker. En nu, nog maar twee weken geleden, overleed ineens één van Caio´s ooms... Hij was pas 57 en was ogenschijnlijk helemaal gezond, maar op een dinsdagmorgen kreeg hij ineens een hartinfarct gevolgd door een hartstilstand, waaraan hij vervolgens overleed. Het was een grote schok voor de hele familie en met name ook voor Caio´s vader, het was zijn oudere broer.
Al met al hakt dit er wel even in, het waren emotioneel zware dagen.

Binnen ABBA hebben we ook heftige dagen achter de rug vanwege problemen met de vier jongens die in het opvanghuis Elohim wonen. Ongeveer een kleine maand geleden begonnen de problemen; het gedrag van de jongens veranderde ineens en ze begonnen samen te spannen tegen het team, agressief gedrag te vertonen en specifiek één stafwerker te bedreigen. Het waren moeilijke dagen voor ons als team. De sfeer in het huis was erg gespannen en verscheidene keren liep de boel flink uit de hand, waarbij de jongens het huis begonnen te slopen, ruiten ingooiden, spullen in huis vernielden en wij de politie erbij moesten roepen. Meestal begon één van de jongens de anderen uit te dagen en te manipuleren, zodat ze uiteindelijk alle vier samen spanden tegen alles en iedereen die bij hen in de buurt kwam.
Als team hebben we veel gebeden en samen gepraat tijdens deze moeilijke dagen, dat was voor ons allemaal erg belangrijk. Ik had het gevoel alsof we weer precies op hetzelfde punt zaten als vorig jaar in het meisjeshuis, waar de situatie ook helemaal uit de hand liep. Dit zorgde bij mij voor aardig wat stress en angst, maar ik moet zeggen dat ik er veel beter doorheen ben gekomen dan vorig jaar in het meisjeshuis. Ik merk dat ik er nu al iets beter mee om kan gaan emotioneel gezien en het feit dat we in dit huis nu een goed en sterk team hebben, helpt ook heel erg.

Het was voor ons allemaal wel duidelijk wat het probleem was: Lucas, één van deze vier jongens die al twee jaar lang in het opvanghuis woont, was degene die steeds achter de chaos zat en die de andere jongens manipuleerde. Hij is tijdens deze weken verschillende keren door ons betrapt op drugsgebruik en heeft één dezer dagen zelfs via het dak ingebroken in de houtwerkplaats om houtlijm te pakken te krijgen om vervolgens urenlang te snuiven en hardstikke high te worden. Hij heeft een serieus probleem met drugs en alhoewel hij hier al maandenlang voor onder behandeling is, kwam dit nu weer helemaal boven. Toen het zover uit de hand liep dat Lucas één van onze stafwerkers met de dood bedreigde en fysiek aanviel, was de maat vol. We kunnen niet toestaan dat we een stafwerker verliezen (vanwege een totale burn-out vanwege de stress), omdat één van de straatjongens hem wil vermoorden. In dit geval was het voor ons duidelijk wat er moest gebeuren: Lucas moest overgeplaatst worden naar een ander opvanghuis, of liever nog, naar een afkickcentrum voor minderjarigen (hij is 15). En gelukkig heeft God die deuren voor ons geopend en hebben we een goede plek voor hem kunnen vinden in één van de weinige afkickcentra voor minderjarigen hier in de buurt. Lucas heeft ons uiteindelijk opgebiegd dat hij in de laatste twee maanden weer helemaal terug was gevallen in zijn drugsverslaving: hij gebruikte dagelijks drugs op school!
Hij is afgelopen week overgeplaatst naar het afkickcentrum en we hopen nu dat hij daar de juiste hulp en begeleiding zal krijgen die hij nodig heeft en die wij hem niet konden bieden. Bid aub met ons mee voor Lucas en de behandeling die hij zal ondergaan. Dat God hem zal helpen om van de drugsverslaving los te komen en dat hij zich zal laten helpen door de mensen die hem zo graag willen helpen. Bid ook voor stabiliteit en rust in het jongenshuis en wijsheid voor ons team om om te gaan met de jongens.

Verder willen we jullie ook graag vragen om te bidden voor ABBA in het algemeen: voor meer stafwerkers! Twee maanden geleden hebben we een grote verandering ondergaan in de leiding van ABBA: Thomas Smoak, die in de afgelopen jaren de uitvoerend directeur was van ABBA, heeft zijn functie overgedragen aan Célio, een jonge Braziliaan die al 4 jaar in ABBA meewerkt. Thomas was onze leider, een hele wijze man, met veel ervaring en een geweldige passie voor God, Zijn koninkrijk en de kinderen waar wij mee werken. Célio is ook een hele wijze man, alhoewel hij pas 28 is en dus nog niet zo veel ervaring heeft. Het is voor ons allemaal een grote verandering, maar ook wel heel interessant, omdat we zien dat elk van deze twee mannen zijn eigen kwaliteiten heeft en ABBA op een goede manier kan aanvoeren. Célio is een grote uitdaging aangegaan door leider te worden van ABBA op dit moment, want ondanks dat we al een hele lange tijd bidden voor meer stafwerkers, lijkt het wel alsof er juist alleen maar mensen weggaan ipv bijkomen. Op dit moment heeft ABBA in elk project of huis een tekort aan stafwerkers... Het meidenhuis is tot op de dag van vandaag dicht vanwege een gebrek aan werkers, het jongenshuis heeft op dit moment een stabiel team, maar verscheidene van de mensen die daar werken gaan in de komende maanden (tijdelijk) weg en anderen zijn ´geleend´ van andere projecten (zoals ik zelf o.a.) en ook het wijkcentrum kan maar weinig doen, omdat er weinig werkers zijn. We zijn allemaal bezorgd over deze situatie en vragen ons af wat God precies aan het doen is in ABBA en waar dit heen gaat. We hebben genoeg visie en dromen en de nood is zo groot, maar zonder werkers kunnen we niets doen!

Een positief punt te midden van dit alles, is dat de verbouwing van het wijkcentrum voorspoedig verloopt. We hebben heel wat afgeschilderd de afgelopen maanden en op dit moment zijn de bouwvakkers druk met het bouwen van het stafwerkershuis in de achtertuin. Eind deze week komt er een team vanuit Schotland dat voor drie weken gaat meewerken in de verbouwing, daar zien we al erg naar uit! Dit team heeft d.m.v. allerlei acties in Schotland het overgrote deel van het benodigde geld binnengehaald voor de hele verbouwing van het wijkcentrum. Onze gemeente in Nederland heeft hier ook een grote bijdrage aan geleverd. Geweldig om te zien hoe christenen over de hele wereld zich inzetten voor Gods koninkrijk!

Vanaf volgende week gaan wij hier weer hard aan de slag. We hopen dan op kamp te gaan met de kinderen uit de krottenwijk die het programma in het wijkcentrum volgen, dus dat beloofd wat!

Tot slot alleen nog even: Hup Holland!!!
Het was gewelidg om hier in mijn eentje op de bank voor Nederland te juichen, terwijl de Brazilianen zich zaten op te vreten van de stress toen Brazilie van ons verloor! Ze zijn er nog steeds depri van!!! ;0)

Tot een volgend bericht!

Gods zegen en liefs!

Caio & Dorothee