Tienerkamp, verbouwing en een groep Schotten...

De afgelopen weken hebben voor ons helemaal in het teken gestaan van de verbouwing van het wijkcentrum Semear en de groep Schotten die, zoals ik in ons laatste bericht al had aangekondigd, hier voor 3 weken kwam helpen. We hebben een geweldige tijd gehad samen met deze enthousiaste en hele diverse groep mensen. Een hoop lol en humor (die Schotten zijn sarcastisch joh!!), maar boven alles een hoop hard werk! Neem maar eens een kijkje bij de foto´s, dan kun je zien hoe enorm de verbouwing van het wijkcentrum al gevorderd is! We hebben muren geschuurd, geplamuurd, geschilderd en netjes afgewerkt; de bibliotheekruimte is nu zo goed als af, met een nieuwe vloer erin; de crea-ruimte, die voorheen een onoverdekt, onafgewerkt soort van dakterras was, is nu een echte knutselruimte geworden, met nieuw dak en mooi afgewerkte witte muren; nu alleen nog de ramen erin en een nieuwe vloer en dan is die ruimte ook klaar voor gebruik. Ook het nieuwe stafhuis dat gebouwd wordt in de achtertuin vordert goed... De begane grond verdieping staat en het dak zit erop, zodat we nu verder kunnen bouwen aan een volgende verdieping. Al met al worden we er hier erg enthousiast van als we zien hoe hard het werk vordert en hoe bereidwillig die Schotten hun zomervakantie opgaven om hier zomaar even keihard te komen werken! Dat inspireert en geeft ons weer nieuwe energie en moed. De Schotten zijn nu alweer een goede week vertrokken, maar we missen ze best! Wat is het gaaf om altijd weer nieuwe christenen te leren kennen, mensen met hart voor God en voor de armen, mensen die bereid zijn de handen uit de mouwen te steken, met wie we samen mogen optrekken, samen God mogen zoeken en van elkaar mogen leren. Het afscheid is dan altijd weer lastig, dat is de minder leuke kant van het zendeling zijn ;0), maar het is het zeker waard! Het zijn steeds weer nieuwe ervaringen die je opdoet, nieuwe vriendschappen, waardevolle momenten en gesprekken.

De eerste week dat de Schotten hier waren, hebben we samen met hen een kamp georganiseerd voor de kinderen en tieners (9 – 15) van het wijkcentrum. Juli betekent hier wintervakantie voor de kinderen, dus organiseren we in deze periode altijd een kamp dat een dag of 5 duurt. Ieder jaar bedenken we een nieuw thema voor dit kamp en alle spelletjes en activiteiten staan dan in het teken van dit thema. Dit jaar hebben we gekozen voor het thema: Hemel en Hel. Het overgrote deel van de kinderen doet al meerdere jaren mee met het programma van het wijkcentrum en dus zijn ze inmiddels wel bekend met de meeste bijbelverhalen en met het evangelie, maar velen van hen hadden nog nooit echt een keuze gemaakt voor Jezus. Vandaar dat we dit jaar graag met hen wilden focussen op het kruis en de keuze die voor ons ligt: Jezus volgen of niet?!

Op een regenachtige woensdagochtend vertrokken we in een grote, gehuurde, stampvolle bus + 2 auto´s richting onze bestemming; 5 staf, 6 Schotse vrijwilligers en 20 kinderen en tieners! Het kamp werd gehouden op hetzelfde terrein als waar ook ieder jaar ABBA´s stafweekend plaatsvindt, een groot bosachtig terrein op het platteland zo´n twee uur rijden vanaf São Paulo. Het was heerlijk om voor een paar dagen even geen hoge flatgebouwen, stinkende files auto´s en asfalt te zien... alleen maar groen en stilte, heerlijk! Juli is hier hartje winter, dus het was best koud en iedereen had zijn tas volgestouwd met dikke truien, lange broeken en sjaals... en dat hadden we echt wel nodig: het regende pijpenstelen gedurende de complete 5 dagen kamp!!! Ongelooflijk, het had al in geen 2 maanden meer geregend in São Paulo (de winters zijn hier altijd erg droog), en juist toen wij op kamp gingen begon het te regenen en het hield gewoon niet meer op!! Met bakken kwam het uit de hemel! Gelukkig drukte dat de pret helemaal niet, de kinderen hebben zich volop vermaakt en zijn zelfs het zwembad in gesprongen in de stromende regen met maar een graadje of 12! Tegen de tijd dat het kamp voorbij was, had niemand ook maar 1 droog kledingstuk over en iedereen liep in zijn schoenen te soppen! Wonder boven wonder is niemand ziek geworden van de natte kou, alleen wat schorre kelen, maar ik vermoed dat dat het gevolg was van het keihard liedjes zingen bij het kampvuur...

We hebben hele leuke, bijzondere dagen gehad met de kinderen. Zoals ik al zei was het thema Hemel en Hel en we hebben dit thema heel goed kunnen uitdiepen samen met de kids. We hadden de kinderen verdeeld in drie groepen, die iedere morgen de dag begonnen met een half uurtje stille tijd als groep. Ik mocht ook een groepje leiden en we hebben samen interessante gesprekken gevoerd over hoe de hemel eruit zal zien, wat de Bijbel precies zegt over de hel en over de belangrijkste keuze die we in ons leven op deze aarde moeten maken. We hebben nagedacht over het kruis, over het eeuwige leven dat God ons wil geven, maar ook over onze zonden en de noodzaak van erkenning van zonden en Gods vergeving. Één van de meisjes in mijn groep vroeg me op een gegeven moment: Tante, kunnen kinderen zich ook bekeren? Is dat niet alleen iets voor grote mensen? Kan ik die keuze maken en Jezus aannemen ook al ben ik pas 10? Het was heel bijzonder om zo met deze kids te praten en hen de weg te mogen wijzen...

We hadden erg veel lol en tegelijkertijd ook hele serieuze momenten tijdens de nachtspellen die iedere avond weer op het programma stonden. Iedere avond was er wel één of ander spel waarbij de kinderen zonder enig licht het donkere, natte bos in moesten om opdrachten te doen, mensen op te speuren, een hindernisbaan af te leggen en nog veel meer! Hardstikke eng natuurlijk in het donker... Een paar van de meest stoere jongens wilden nu ineens niet meedoen ;0) en op één van de avonden kwamen twee meisjes hard lachend en tegelijkertijd hardstikke bang teruggelopen... ze hadden allebei in hun broek geplast van angst! Wat hebben we gelachen!
Maar ieder spel had te maken met het thema van het kamp en we probeerden op deze manier de hemel, de hel en het kruis iets levendiger, echter te maken voor de kinderen, en zo waren er ook hele serieuze, mooie momenten. Ik herinner me de avond dat de kinderen met een zak vol stenen om hun middel (die het gewicht van hun zonden symboliseerde) na een lange en moeizame wandeling door het totaal donkere bos teruggelopen kwamen en ze ineens vanuit de verte een groot, opgelicht, houten kruis in de grond zagen staan... wat een opluchting! Ze mochten hun zak met stenen aan de voet van het kruis leggen en toen hebben we met elkaar gebeden.
En zo kan ik nog wel even doorgaan... verhalen genoeg! Al met al waren het hele bijzondere dagen samen en het mooiste moment kwam de laatste avond van het kamp toen meer dan de helft van de kinderen en tieners na een nachtspel over de hemel en onze uitleg daarover, besloot om Jezus aan te nemen in hun leven! Geweldig om hen bewust deze keuze te zien maken en samen met hen deze weg in te mogen slaan!

Ook van het kamp heb ik een aantal foto´s gepost, dus neem maar eens een kijkje!

We willen jullie blijven vragen om voor ons en het werk dat we doen te bidden, God werkt krachtig door gebed! Dank Hem voor de Schotten en de verbouwing die zo mooi vordert, voor het kamp en voor de tieners die Jezus hebben geaccepteerd! Bid voor deze zelfde tieners, het is niet makkelijk om in hun context en families Jezus te volgen en Hem vast te houden... Bid voor ons, dat God ons toerust en tot zegen stelt, iedere dag opnieuw!

Tot een volgende keer!

Gods zegen, liefs!

Caio & Dot